Toen ik in december een nieuwe platenspeler kocht ter gelegenheid van ons 25-jarig huwelijk, had ik zo weinig platen in bezit dat ik ze met één hand kon dragen. We wonen weliswaar niet echt in een tiny house, maar hebben wel zo weinig vierkante meters dat er destijds geen plaats was voor én een tweede kind én tweeduizend elpees. in de loop der jaren had ik die dus allemaal weggegeven of verkocht en vervangen door cd's.
Om toch iets te draaien te hebben, kocht ik de afgelopen weken een aantal tweedehands platen van mijn échte jeugdhelden Zo heb ik van Charlie Daniels bijvoorbeeld alweer alles compleet wat hij heeft uitgebracht tussen 1971 en 1985. Tot een paar dagen geleden ontbrak alleen Midnight Wind nog, maar die vond ik bij een verkoper waar ik eerder al iets had besteld. Hij was zo attent om te vragen of ik de band Stillwater soms kende, want daarvan had hij net ook een plaat op Marktplaats gezet.
En zo gebeurde het dat ik vanmorgen bij het lezen van de krant I reserve the right draaide van Stillwater. Tevreden constateerde ik dat er geen kraakje te horen was en dat hij absoluut een plek verdient in de kast naast bands als de Marshall Tucker Band en Grinderswitch. Verder luisterde ik slechts met een half oor, tot iets in het nummer Keeping Myself Alive mijn aandacht trok. Gelukkig zat de originele binnenhoes er nog bij, dus ik kon meelezen met de tekst nadat ik heb voor de tweede keer had opgezet.
Glimlachend constateerde ik dat de soundtrack voor Het plakbandpensioen meteen ook een feit is, want aan de tekst zou ik geen komma veranderen als het mijn eigen compositie was. Misschien was het nog beter geweest als ik deze plaat al als jochie van 17 aan mijn collectie had toegevoegd, maar nu prijs ik me vooral gelukkig dat ik hem bijna veertien jaar voor mijn officiële pensioendatum in bezit heb en ook alle tijd heb om er aandachtig naar te luisteren. Lees maar mee:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten