Wat heeft het plakbandpensioen met Kim Wilde te maken?

Mijn boek Helemaal Vrij! uit 2013 werd op de omslag aangeprezen als "hét boek voor alle 45-plussers" (wat marketingtechnisch misschien niet zo heel slim was), maar later bedacht ik dat het in de eerste plaats een boek is dat iedere 45-plusser al op zijn 25e had moeten lezen. Vraag is echter of dat zin zou hebben, want soms duurt het lang voordat het kwartje valt. Zo heb ik zelf ook lange tijd alle goedbedoelde adviezen, slimme tips en leerzame anekdotes genegeerd tot de ijsberg in de verte al bijna in zicht was.

Om die reden is het onzinnig om mij neer te zetten als ontdekker van het hypotheekvrije leven, want dat is hetzelfde als de huidige directeur van Philips bestempelen als uitvinder van de gloeilamp. Ik heb ontdekt wat aflossen allemaal met je doet en waar dat toe kan leiden, maar ik heb het aan den lijve moeten ondervinden om het ook allemaal te geloven en te beseffen. Pas later ontdekte ik met terugwerkende kracht alle wijsheden waar ik eerder overheen had gelezen en adviezen die ik bewust naast me neer had gelegd. Achteraf gezien zou je zelfs vast kunnen stellen dat niemand minder dan Kim Wilde mijn leven heeft veranderd.

Van het interview dat ik met haar deed, herinner ik me feitelijk alleen nog dat ik haar gesproken heb. Ik weet dat ze op dat moment vrijgezel was (wat meteen ook de insteek was van het gesprek), maar het bijbehorende jaartal heb ik op moeten zoeken en correspondeert met de verschijningsdatum van het afgebeelde album. Tot mijn grote schrik bleek dat alweer 21 jaar geleden, in 1995. Ik was 34 jaar en werkte op dat moment zeven jaar in loondienst. Mijn oudste zoon was vier en de jongste moest nog geboren worden.

Het bewuste interview, dat ik destijds helemaal heb uitgetikt, kwam tevoorschijn toen ik mijn knipselarchief aan het opruimen was. Dat was een merkwaardige gewaarwording: een gesprek van misschien wel een uur teruglezen waarvan je je niets herinnert. Eén passage moet echter onbewust diepe indruk hebben gemaakt, omdat hij betrekking heeft op alles wat ik schrijf over ouder worden en langer leven in mijn nieuwe boek. En dat allemaal dankzij de vraag wat "het meest magische is wat haar de laatste tijd was overkomen" (iets wat journalisten standaard in elk interview zouden moeten vragen).

Alles wat je vindt, ook alles wat je voor je gevoel zelf ontdekt en uitvindt, is een optelsom van eerdere bevindingen en dit soort speldenprikken en weerhaakjes.De naam Kim Wilde komt in mijn hele boek niet voor, maar indirect is ze voor een piepklein beetje medeverantwoordelijk voor de loop die mijn leven genomen. Datzelfde geldt ook, maar dan veel letterlijker, voor Elaine St. James. Ik ken haar niet persoonlijk en heb haar nooit gesproken, maar ergens rond 2001 las ik haar door uitgeverij Aeropagus vertaalde, en toevallig ook in 1995 uitgebrachte boek Eenvoud in je leven, eenvoud in jezelf.

In Het plakbandpensioen noem ik dit boek expliciet en beken ik ook dat ik in 2001 (toen ik 40 was) straal over haar allerbelangrijkste advies heen moet hebben gelezen. Zij geeft in haar boek 174 tips om tot rust te komen, maar pas 7 jaar later voegde ik de daad bij het woord en had ik geen idee dat zij me misschien wel onbewust op het idee heeft gebracht. Je zou zelfs kunnen zeggen dat zij me toen al het belangrijkste stukje plakband heeft aangereikt. Wat ik gedaan heb, heeft goed uitgepakt en zou je zelfs slim kunnen noemen, maar zonder al die andere slimmeriken en een snufje magie zou alles heel anders zijn gelopen.