In mijn leven is nog steeds plaats voor een impulsaankoop

Tijdens de uitzending van De Wereld Draait Door van gisteren, die in zijn geheel gewijd was aan de aanslagen in Brussel, was de populaire Vlaamse rapper Tourist LeMC te zien met zijn hit Horizon. Ik kende het nummer niet en had nog nooit van hem gehoord, maar binnen vijf minuten had ik via bol.com een exemplaar besteld van zijn tweede plaat. Ik zeg met opzet "plaat", want ik heb de vinylversie besteld van dat album hoewel die een stuk duurder was dan de cd. Zo stuit je in amper een paar zinnen op twee in het oog springende tegenstrijdigheden. Want schrijf ik in Het plakbandpensioen niet dat ik amper nog televisie kijk? En hoe valt de aankoop van een langspeelplaat van 23 euro 50 te rijmen met al die zuinigheid die mensen terecht met mij associëren?

Om maar meteen met dat eerste te beginnen: ik kijk inderdaad nog maar heel weinig televisie en omschrijf dat in mijn boek als "zentijd". Zonder bijbehorende journaalbeelden komen de aanslagen in Brussel nou eenmaal veel minder hard binnen, nog los van het feit dat het nieuws op televisie vaak niet veel heeft toe te voegen aan de drie kranten waar ik op ben geabonneerd. Tegelijk is geen enkele lezer van mijn boek(en) verplicht zijn flatscreen uit het raam te kiepen of voortaan op standby te laten staan. Ik betrap mezelf er weliswaar op dat ik steeds minder kijk, maar ik maak daar niet meteen een in marmer gebeitelde wet van waar niet van mag worden afgeweken. Vaak zeg ik juist: de enige regel is dat er geen regels zijn.

Dat lijkt wat al te makkelijk, maar is juist van het grootste belang. Zo schrijf ik in Het plakbandpensioen óók dat je jezelf met een dergelijk vroegpensioen niet veroordeelt tot een bestaan achter de geraniums. Sterker nog: een van de eerste dingen die ik straks ga doen als ik officieel met plakbandpensioen ben, is een lezing geven. Dat ik met (deeltijd)pensioen ga, betekent immers niet dat ik mezelf een Berufsverbot opleg, want het staat me volkomen vrij af en toe een artikel te schrijven of een workshop aflossen te geven. Doel van het door mijzelf betaalde basisinkomen is juist dat je in alle vrijheid kunt beslissen wat je met je tijd gaat doen en hoeveel je eventueel bij wil verdienen bovenop dat vaste maandelijkse bedrag.

In 2008 zijn we begonnen met het versneld aflossen van onze hypotheek en daar hoorde een zuinige levensstijl bij. Hoe meer je weet te besparen, hoe meer je immers kunt aflossen en hoe eerder je daarmee klaar bent. Dat wil echter niet zeggen dat je nooit meer iets overbodigs mag kopen of iets onnodig duurs, zeker niet als je je aflosdoel hebt bereikt of (tijdelijk) een aflospauze hebt ingelast. Het is straks zelfs heel goed mogelijk dat ik een dagje uitzendwerk ga doen om mijn vrouw te verrassen met een etentje of mezelf met een paar tweedehands elpees. Zo kun je wat mij betreft best besparen én platen sparen.