Binnenkort krijg ik een basisinkomen van mezelf

Toen Hypotheekvrij! in 2012 verscheen, schreef ik daarin tussen neus en lippen door dat je met een afgelost huis "misschien wel zou kunnen stoppen met werken op je 55e". Toen wist ik nog niet dat dat in mijn geval precies was wat er zou gaan gebeuren. Vanaf 1 mei, de eerste dag van de maand waarin ik 55 hoop te worden, keer ik mezelf een basisinkomen uit van 1000 euro p/m. Het benodigde bedrag heb ik inmiddels bijna bij elkaar gespaard, waardoor mijn eigen plakbandpensioen een feit is. Grote vraag bij dit experiment: ga je met een gegarandeerd inkomen toch nog iets doen of kom je je hangmat niet meer uit?

Het is de bedoeling dat ik mezelf vijf jaar lang op deze manier ga bedruipen en daarvoor is een bedrag nodig van 60.000 euro. Dat lijkt veel, maar wie Hypotheekvrij! heeft gelezen weet dat we vanaf 2008 elk jaar tussen de 15.000 euro en 20.000 wisten af te lossen op onze hypotheek. Dat is dus beduidend méér dan het bedrag waar ik straks op jaarbasis genoeg aan denk te hebben. Voor alle duidelijkheid: die 1000 euro van mij komt bovenop de ongeveer duizend euro die mijn vrouw verdient met haar omgekeerde werkweek. Dat maakt dit experiment ook zo interessant, want zo kun je precies zien of je het als gezin redt met een dergelijk gecombineerd basisbedrag.

Ik ben niet de eerste Nederlander die experimenteert met een basisinkomen, want dat is generatiegenoot Frans Kerver die een jaar lang 1000 netto per maand op zijn bankrekening gestort krijgt zonder dat hij daar iets voor heeft hoeven doen. Verschil is dat ik van plan ben dat experiment 60 maanden vol te houden en het zelf bij elkaar heb gespaard. Bovenstaande foto is al wat ouder (wat je kunt zien aan het rentepercentage), want inmiddels heb ik het streefbedrag bijna gehaald. Naar schatting kom ik op 1 mei nog anderhalve maand tekort maar dat is te overzien. In zekere zin heb ik vanaf dat moment namelijk 58 maanden de tijd om die resterende 1500 euro bij elkaar te verdienen.

In theorie is het zelfs mogelijk dat ik elk jaar 12.000 euro extra verdien bovenop mijn basisinkomen, zodat het experiment tot in het oneindige kan worden doorgezet. Maar het kan ook dat ik zo wel welletjes vind en genoegen neem met een bestaan op wat officieel de armoedegrens is voor een gezin  met twee kinderen: 1990 euro netto per maand. Een basisinkomen dwingt je in ieder geval om na te denken over de vraag wat nou eigenlijk écht basisbehoeften zijn en waar je zelf het meest behoefte aan hebt.

Op 1 mei gaat er overigens nog een tweede experiment van start, want op die dag zetten we in de achtertuin de tent neer die we vorig jaar aan het einde van de zomer hebben gekocht bij Canvascamp. Toen heeft hij slechts een paar weken in de tuin gestaan, vooral om te kijken welke plek daarvoor het meest geschikt was. Nu is het de bedoeling dat hij vier maanden achter elkaar blijft staan om dienst te doen als extra slaapvertrek en als logeerkamer. Sowieso hebben we al ontdekt dat het een heel aparte dimensie aan je leven geeft als je op zomaar een doordeweekse dinsdag in een tent overnacht waar je 's avonds op je blote voeten heen slentert. Niet alleen ga ik vanaf 1 mei dus leven van een basisinkomen, ik maak van onze achtertuin ook een soort basiskamp.