Misschien moet ik ook maar workshops nietsdoen gaan geven

Afgelopen week ben ik tot twee keer toe geïnterviewd over het onderwerp "nietsdoen". Dat is niet zo gek, want als je op dat woord gaat zoeken op internet kom je al snel uit bij mijn boek Het nieuwe nietsdoen uit 2014. Het hoort ook een beetje bij deze tijd van het jaar. Wie vakantieplannen aan het smeden is, zou stiekem wel willen dat het elke dag vakantie was. In werkelijkheid lopen we zo hard te rennen en te vliegen dat we volgens de krant per week slechts 1,3 uur écht rust nemen. Hoog tijd dus voor een collectieve opfriscursus nietsdoen.

 Morgen komt de  De Telegraaf komt met een nieuwe zaterdagbijlage waar ik me op voorhand erg op verheug. Om de lezer alvast lekker te maken, luiden ze vandaag de noodklok. We komen tijd tekort, gaan gebukt onder technostress, zijn vergroeid met onze smartphones en bezwijken soms zelfs letterlijk onder de druk. Op de voorpagina rept de krant over 300 aan werk gerelateerde doden, hoewel dat aantal volgens mij veel hoger moet liggen. Stress is een geniepige sluipmoordenaar en is om die reden doorgaans allang weer vertrokken wanneer zijn zoveelste slachtoffer voorgoed zijn ogen sluit.

Extra grappig is dat De Telegraaf in feite sluikreclame maakt voor bijna al mijn boektitels, want het nieuwe zaterdag magazine VRIJ verwijst naar zowel Hypotheekvrij! als Helemaal vrij!, terwijl de vetgedrukte kop op pagina 7 opgevat kan worden om je eens lekker in je hangmat op te rollen met een exemplaar van Het nieuwe nietsdoen in je ene hand en een cocktail in de andere. Nietsdoen is namelijk precies het tegenovergestelde van wat we altijd aan het doen zijn.

De maatschappij maakt het ons ook lastig, want als ik me zou laten meevoeren door de vaart der volkeren zou ik elke maand - net als collega-schrijfster Annegreet van Bergen - meer dan twintig lezingen geven. Persoonlijk vind ik dat een beetje inconsequent als je net een boek hebt geschreven dat Het plakbandpensioen heet en lanterfanten tot kunst hebt verweven. Vandaar dat ik maximaal één lezing geef per maand en ik stiekem nog veel blijer ben als mijn agenda de komende dertig dagen helemaal leeg is.

Zo kan het dus gebeuren dat ándere mensen uitverkochte workshops "nietsdoen" geven met mijn boek in de hand, terwijl ik ondertussen écht lekker niets aan het doen ben. Heb ik helemaal gen probleem mee, want er is een schreeuwende behoefte aan meer bezinning, meer rust, meer eenvoud en meer overzicht. Om die reden doen we allemaal aan yoga en mindfulness, terwijl dat vaak niet meer is dan symptoombestrijding. Je kunt misselijk uit het raam hangen van die voortrazende sneltrein op zoek naar wat frisse lucht, maar je kunt ook aan de noodrem gaan hangen.

Daarom leg ik het op 1 juni nog één keer uit in de bibliotheek van mijn eigen woonplaats voordat ik ga genieten van een lange en hopelijk heerlijk warme zomer. In september wil ik best wel weer eens ergens een praatje houden, zolang het maar geen "werk" wordt. Anders gezegd: ik geef een laatste lezing en ga daarna weer lekker verder met lezen. Er wordt wel eens gezegd dat er van hard werken nog nooit iemand is doodgegaan, maar ik zou dat onzinnige spreekwoord graag omkeren. Van zalig nietsdoen heeft namelijk nog nooit iemand een burn-out gekregen.