Help, hoe krijg ik mijn vakantiegevoel weer terug?

Wie gaat leven op de manier die ik in mijn boeken beschrijf, krijgt te maken met onverwachte problemen. Zoals het woord al zegt kom je met een omgekeerde werkweek namelijk een beetje in een omgekeerde wereld terecht. Proberen de meeste mensen na hun zomervakantie krampachtig dat heerlijke zomergevoel nog even vast te houden, ik heb na twee weekjes Duitsland juist moeite om het vakantiegevoel terug te krijgen dat ik voor vertrek elke dag had. De enige remedie? Snel weer aan de slag en lekker het gras maaien.

In interviews geef ik vaak aan dat ik tegenwoordig nauwelijks nog behoefte heb aan vakantie. Ik hoef niet weg of tot rust te komen, mijn accu op te laden of eindelijk eens tijd te hebben voor die stapel boeken die ik zou willen lezen. Dat betekent omgekeerd ook dat vakantie steeds minder meerwaarde heeft en soms bijna aanvoelt als een hinderlijke onderbreking van mijn permanente vakantiegevoel. Eerlijk gezegd zou ik waarschijnlijk niet eens meer weggaan als ik het hier in huis alleen voor het zeggen had en zeker niet in de zomermaanden wanneer ik hier ook in een korte broek mijn krantje kan gaan zitten lezen.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat vakantie weggegooid geld is of zonde van je tijd, want juist op reis ben je weer even een gezin in plaats van twee volwassenen en twee kinderen die elk hun eigen gang gaan en met hun eigen dingen bezig zijn. Je ziet elkaar vaker, doet veel meer samen en komt ook weer eens in een zwembad. Thuis gebeurt het bijvoorbeeld nooit dat mijn vrouw en ik samen naar de plaatselijke bakker slenteren om daar niet alleen lekkere broodjes uit te zoeken maar ook iets lekkers voor bij de koffie (al was het alleen al omdat de plaatselijke bakker allang uit het dorp is verdwenen wegens gebrek aan omzet).

Voor ons was het de eerste keer in járen dat we langer dan een week op weggingen en ook dat was wennen. Na een weekje in het onbekende gebied de Rhön pakten we alle spullen in de auto om er nog een weekje aan vast te plakken in het Sauerland in plaats van rechtstreeks naar huis te rijden. De vakantie duurde zo twee keer zo lang als anders en ook op die dynamiek moet ik me duidelijk weer even instellen. Wel bleek het slim om eerst 600 kilometer naar het zuiden te rijden en dan alweer 300 kilometer richting huis, want zo reduceer je de uiteindelijke terugreis tot een enkeltje Groningen.

We waren afgelopen zaterdag na amper drie uur rijden thuis en voor veel mensen is de vakantie op dat moment dan ook meteen afgelopen. In mijn geval voelde het aan alsof ik aankwam in een vakantiehuis dat niet meteen een vakantiegevoel opriep en waar ik heel erg aan moest wennen. Voor vertrek zat ik elke ochtend met een tevreden glimlach de krant te lezen in de zon en genoot ik met volle teugen van mijn plakbandpensioen, nu voelde ik me opeens een toerist die is gestrand langs de snelweg omdat zijn TomTom er de brui aan heeft gegeven en hij geen idee heeft waar hij zich precies bevindt.

Uit ervaring weet ik dat dat enigszins ontheemde gevoel gelukkig nooit veel langer duurt dan een paar dagen. Zijn de meeste mensen na een weekje op kantoor hun vakantiegevoel kwijt, bij mij begint het op maandag alweer een beetje terug te keren als ik eerst op mijn dooie gemak de krant heb gelezen met een kop koffie erbij en daarna weer een blog heb zitten tikken met de tuindeuren wijd open. Nu alleen nog het gras maaien, een paar aantekeningen uitwerken voor mijn nieuwe boek en dan eens bedenken wat ik vandaag ga doen met al die vrije tijd die vervolgens overschiet.