Streef niet naar méér maar naar meer van hetzelfde

Eigenlijk had ik dit blog voor gisteren gepland staan, maar na het lezen van de krant en een kappersbezoek besloot ik dat ik liever een rondje ging rijden op de racefiets om daarna nog wat te lezen in de tuin. Nu ik niet meer in loondienst ben, moet ik natuurlijk ook niet doen of er naast mijn laptop nog steeds een denkbeeldige prikklok hangt. Want wat is "geluk"? Nergens anders willen zijn en niks anders willen doen dan je op dat moment aan het doen bent. Aldus Marnix Pauwels in zijn bevrijdende boek Vrij.

Met dat boek, dat ik al eerder noemde maar waar ik nog steeds in bezig ben, heb ik een beetje een dualistische verhouding. Niet alleen claimt de auteur nadrukkelijk dat hij geen zelfhulpboek heeft geschreven, ik heb op dit moment in mijn leven eigenlijk ook niet zoveel hulp meer nodig. Nooit eerder voelde ik me zo rustig, zo tevreden, zo zen en zo "vrij". Dit boek lezen is voor mij hetzelfde als de gebruiksaanwijzing er nog eens bij pakken nadat je nét de laatste schroef van je Billy-kast hebt aangedraaid.

Bovendien is het in mijn geval ook nog eens de verkéérde gebruiksaanwijzing, want ik ben verre van perfectionistisch (lees: ik vind iets als snel best en ben snel tevreden), heb dus ook weinig last van de bijbehorende faalangst en wordt niet geplaagd door negatieve gedachten over het leven en over mezelf. Daarnaast ben ik niet verslavingsgevoelig, al vind ik wel dat je nooit te veel langspeelplaten kunt hebben (zeker niet van The Clash) en kan ik me elke ochtend ernstig verheugen op mijn eerste kop koffie.

Het lezen van Vrij is dus hetzelfde als paracetamol slikken nadat de hoofdpijn allang weer is gezakt, ware het niet dat Pauwels de zeldzame gave bezit om de kern van het leven in één enkele zin samen te vatten. Wat hij op pagina 228 over het onderwerp "geluk" schrijft zou verplichte lesstof moeten zijn op elke middelbare school en zet zelfs de meest tevreden mens op aarde nog even aan het denken. Niet alleen constateert hij dat spullen geen blijvend geluk brengen, datzelfde geldt volgens hem ook voor de vaak geroemde "ervaringen" waaraan je in plaats daarvan je zuurverdiende geld zou moeten spenderen.

Tegelijk ben ik het niet met hem eens dat alles went in de zin dat je overal wel een keer op uitgekeken raakt en dat alles na verloop van tijd zijn glans verliest. Volgens mij is dat vooral een kwestie van karakter en verschilt de behoefte aan prikkels van persoon tot persoon. Zo kan de één het moeiteloos een halve eeuw met dezelfde partner uithouden, terwijl de ander het een onverdraaglijke gedachte vindt dat hij nooit meer met iemand anders naar bed mag. Waar Pauwels nog steeds naar snakt, heb ik juist via allerlei omwegen al gevonden: rust. Dat kun je ook alleen bereiken als je stopt met rusteloos zoeken en jezelf steeds maar verplaatsen.

Kijk daarom eens aandachtig naar de constante factoren in je leven waar je nu, elke dag opnieuw, plezier aan beleeft. Streef niet steeds maar naar méér, maar spreek op 31 december dezelfde nieuwjaarswens uit als ik en hoop vooral op meer van hetzelfde. Saai? Nee, juist een recept voor duurzaam geluk. Want wat schenkt mij elke dag vreugd? Mijn tuin, het uitzicht vanuit het keukenraam, mijn vrouw, de eerste kop koffie, een kakelverse krant, muziek, lezen, fietsen, lekker eten, vogels in de boom en een paar mooie, rake zinnen in een blog of een column die er eerst nog niet waren. Met die ingrediënten kan ik het decennia uithouden zonder het knagende gevoel dat ik iets mis of dat het me aan ook maar iets ontbreekt.