Zoeken

dinsdag 21 juni 2016

Is een deeltijdpensioen meteen ook een soort dieet?

Toen ik onlangs een recente foto van mezelf op een van de sociale media plaatste, kreeg ik van iemand de voorzichtige vraag of ik soms wat was afgevallen. Die voorzichtigheid is begrijpelijk want gewichtsverlies kan een vervelende oorzaak hebben en is zeker niet altijd een esthetische verbetering (ook niet bij vrouwen). Om antwoord te kunnen geven op die vraag, blies ik het stof van de  weegschaal en zag ik tot mijn verbazing dat ik inderdaad een stuk lichter was dan de laatste keer dat ik mezelf had gewogen. Zat ik meestal net iets boven de tachtig kilo, nu keek ik naar een getal dat ik me amper kon heugen. Toeval? Of is het logisch dat ik na mijn plakbandpensioen ook in dit opzicht lichter door het leven ga?


Om maar meteen met een ontnuchterend antwoord te komen: nee, natuurlijk val je niet zomaar al van het feit dat je stopt met werken. Wellicht valt er een hele last van je af als je voor het laatst de deur van kantoor achter je dichttrekt, maar het kan net zo goed dat de leegte van je agenda je naar de keel vliegt en de kilo's er aanvliegen. Zo meldde een pas gepensioneerde vrouw dat ze de laatste tijd juist zwáárder was geworden omdat ze minder actief was en tegelijk nog net zoveel at als tijdens haar werkzame leven. Een deeltijdpensioen is dus geen wonderdieet, zeker niet als je plakbandpensioen een plakcakepensioen is.

Waarom ben ik dan ineens een kilo of drie, vier kwijt zonder dat dat medisch noodzakelijk was en ik ook nog prima in mijn kleren paste? Het antwoord op die vraag is simpel: ik snoep bijna niet meer. Sinds het voorjaar eet ik geen chocola of koekjes meer bij de koffie en pak ik hooguit een bakje met ongezouten noten als ik trek heb in een tussendoortje. Dat was geen goed voornemen en daar heb ik verder ook geen ruchtbaarheid aan gegeven omdat ik het niet beschouw als een leefregel maar meer als een logisch gevolg van mijn nieuwe levensstijl. Mijn plakbandpensioen bevalt namelijk zo goed dat ik er zo lang mogelijk van wil genieten en dus ook zo gezond mogelijk probeer te leven.


Toevallig las ik net een ingezonden brief van iemand die op deze manier van zijn diabetes type 2 was afgekomen: door een paar kilo te verliezen, matig te eten en te drinken en elke dag tien kilometer te wandelen. Dat laatste doe ik niet maar het afgelopen weekend heb ik drie lange fietstochten gemaakt door de Eifel samen met een vriend die ik nog ken van de middelbare school. Als je daarnaast minder snoept val je onvermijdelijk iets af, al ben ik nog ver verwijderd van het gewicht dat ik had toen ik ging studeren. Lijkt me ook niet echt gezond om met mijn lengte slechts 70 kilo te wegen, maar ooit had ik spijkerbroekmaat 28 (in plaats van 31).

Dus, ja: ik ben iets afgevallen, maar dat was niet het doel, net zoals ik in mijn boeken ook ergens schrijf dat de meeste mensen kilo's lichter terugkomen van een wereldreis doordat ze onderweg meer bewegen en anders eten. Ik slaap tegenwoordig stukken beter en heb veel minder stress, zodat je ook niet snel gaat snoepen om de spanning weg te kauwen. Fastfood verliest ook zijn belangrijkste functie wanneer je nooit meer haast hebt en over zoveel vrije tijd beschikt dat je rustig tien minuten een appeltje gaat zitten schillen met je benen op de tuintafel.


Om te bewijzen dat ik niet van plan ben met een spandoek door de straten te gaan lopen waarop staat dat suiker vergif is, laat ik hier het heerlijke puddingbroodje zien waarmee ik mezelf op vaderdag verwend heb voordat we vijftig kilometer door het heuvellandschap in de grensstreek tussen Duitsland en Luxemburg gingen crossen. Afgelopen weekend heb ik mezelf zo vaak gewogen, dat ik heb gezien dat je gewicht aardig fluctueert (in mijn geval tussen de 77,5 kilo en 79 kilo) al naar gelang het tijdstip van de dag. Lijkt me dus niet gezond om daar de hele tijd mee bezig te zijn, zeker niet als je spelenderwijs afvalt.

Een deeltijdpensioen is dus geen dieet, al merkte een familielid in dit verband iets heel interessants op. Beiden hebben namelijk te maken met een bepaalde "mindset". Je valt af omdat je je zinnen daarop hebt gezet en bereid bent bepaalde stappen te zetten om je einddoel te bereiken. Precies hetzelfde zou je kunnen zeggen van mijn plakbandpensioen. Daarbij gaat het niet om het brengen van offers, maar meer om de manier waarop je tegen bepaalde dingen aankijkt. Zo smaakte dat welverdiende verse broodje met eiersalada dat ik ná die laatste fietstocht voor mezelf smeerde lekkerder dan het lekkerste tussendoortje.