Van versneld aflossen word je vanzelf onafhankelijk

Wie aan een financieel adviseur vraagt of hij beter kan sparen of aflossen, krijgt doorgaans een berekening voor zijn neus zodat hij kan zien welke optie het meeste geld oplevert. De echte winst zit hem echter niet in het rendement, maar in de bijbehorende radicale koerswijziging. Wie gaat aflossen, wordt uiteindelijk niet alleen minder afhankelijk van de bank, maar gaat zich ook steeds onafhankelijker gedragen.

Eigenlijk is versneld aflossen vooral een spoedcursus autonomie. Niet langer volg je blindelings de adviezen op van de bank of laat je je oren hangen naar je omgeving, maar in plaats daarvan zet je zelf de lijnen uit. Wie gaat aflossen heeft automatisch een doel voor ogen, weet waar hij heen wil en laat zich niet snel meer van de wijs brengen. Dat geldt nog sterker voor mensen die al iets aan hun hypotheekschuld zijn gaan doen toen je nog een dief van je portemonnee heette als je je daaraan waagde.

Zelf heb ik mij door niets of niemand van de wijs laten brengen. Het hielp dat ik al in 2006 een gele Fiat Panda had gekocht, want daardoor krijg je vanzelf een dikke huid. Ik heb wel eens gezegd dat je naar verjaardagen een advocaat moet meenemen als je als gezin zo'n bescheiden auto koopt, maar in werkelijkheid leer je vooral om jezelf goed te verdedigen. Om precies te zijn: het wordt vooral een tweede natuur om iedereen lekker te laten kletsen.

Datzelfde geldt voor de laatste aankoop die ik heb gedaan. Trouwe lezers van mijn boeken tikken me soms op de vingers vanwege het feit dat ik bijna 400 euro heb neergeteld voor een nieuwe platenspeler terwijl je je voor 10 euro p/m kunt abonneren op Spotify. Niet alleen is dat best een aardige aankoop, het druist ook in tegen de trend om jezelf van overbodige ballast te ontdoen. Want wie een pick-up koopt, gaat vanzelf ook weer (tweedehands) platen kopen.

Nog meer vragende blikken krijg ik, wanneer ik vertel dat ik die platenspeler een plaatsje heb gegeven in onze slaapkamer. Zelfs doorgewinterde handelaren in vinyl reageren op die mededeling alsof ik zojuist verklapt heb dat we onze slaapkamer hebben ingericht volgens de richtlijnen van E. L. James. Zelf vind ik het doodnormaal, want een cd opzetten is elke dag zowel het éérste wat ik doe als het laatste. Dat dat tegenwoordig steeds vaker een langspeelplaat is, maakt het ochtendritueel van krantje lezen en koffie drinken alleen maar nóg aangenamer.

Inderdaad ken ik niemand (als in: helemaal niemand) die in de slaapkamer een stereotoren uit de jaren 80 heeft staan met een rij platen ernaast, maar dat mag de pret niet drukken. Toen wij besloten om versneld onze hypotheek te gaan aflossen, kende ik ook niemand die dat deed of daarover schreef in de krant. Tegelijk heb ik geen seconde getwijfeld, omdat ik het beschouwde als de beste financiële beslissing van mijn leven. Dat vind ik nog steeds, zeker nu ik heb kunnen vaststellen dat je feitelijk een dief bent van je eigen portemonnee als je niet aflost.

Het grappige is dat al mijn leeftijdgenoten wél een pick-up in hun slaapkamer hadden toen ze nog bij hun ouders thuis woonden en ook toen ze gingen studeren en op kamers gingen wonen. Nu ik bijna hypotheekvrij ben, komt daar bovenop dus nog eens het vrije gevoel dat je vroeger had toen je je dagen kon vullen met lezen, fietsen, koffie drinken, studeren, uitgaan en muziek luisteren. Wie alles heeft afgelost is dus in heel veel opzichten terug bij af en krijgt in veel meer opzichten zijn vrijheid terug.