Je bent nooit te oud om alles anders te gaan doen

Een beetje ironisch was het wel: een boek lezen over de gevolgen van een op hol geslagen broeikaseffect op de warmste 25 januari sinds de officiële temperatuurmeting begon. Voordat ik The Well opensloeg van van Catherine Chanter, las ik nog de laatste bladzijden van een andere Engelstalige auteur. Het boek Old Heart van Peter Ferry laat zien dat je nooit te oud bent om je dromen na te jagen en je eigen koers te gaan varen.

Er verschijnen de laatste tijd heel veel boeken over 100-jarige mannen die uit het raam klimmen of een brief gaan posten en vervolgens besluiten hem eigenhandig te gaan bezorgen. Dat is een logisch gevolg van de vergrijzing en de voortdurend stijgende levensverwachting. Je eindigt niet zielig achter de geraniums, maar begint dan pas aan een Groot Avontuur. Het aanbod is zelfs zo groot dat lang niet alle titels worden vertaald. Zo zul je Old Heart van Peter Ferry in de oorspronkelijke taal moeten lezen, ook al speelt het boek zich voor het grootste deel in ons land af en wordt zelfs Zwarte Piet erin vermeld.

In het boek haalt Ferry een Nederlands spreekwoord aan dat ik persoonlijk niet kende, maar dat misschien gangbaar is onder de grote rivieren. Het gaat ongeveer zo: wil je gelukkig worden voor één dag, koop een fles wijn. Wil je gelukkig worden voor een maand, ga dan trouwen. Wil je je een leven lang gelukkig zijn, ga dan tuinieren. Daar kan ik nog aan toevoegen dat het ook heel prettig is om in de tuin een boek te lezen, zeker als het al lekker genoeg is om buiten te zitten maar nog te koud om het gras te maaien.

De laatste tijd lees ik vooral Engelse boeken en dat is op zich al een leuke ontdekkingstocht. Wie alleen vertaald werk leest dat bij de AKO op een stapel ligt, maakt zich afhankelijk van de selectiecriteria van Nederlandse uitgeverijen terwijl er veel meer moois verschijnt. Dit boek (over een bejaarde man die na de dood van zijn vrouw op zoek gaat naar de vrouw op wie hij als Amerikaanse soldaat in 1945 verliefd werd) onderstreept nog eens dat je nooit te oud bent om schoon schip te maken of heel ergens anders een nieuw leven te beginnen.

Inmiddels ben ik begonnen aan iets totaal anders: The Well van Catherine Chanter, dat zich in de nabije toekomst afspeelt (en dat wel degelijk vertaald is als De bron). De opwarming van de aarde heeft geleid tot een catastrofale droogte met alle gevolgen van dien: boeren plegen massaal zelfmoord, de democratie is opgeschort, water is streng gerantsoeneerd en melk is een luxe-artikel geworden (want er is geen gras meer voor de koeien om te grazen). Ik kan er nog niet veel over zeggen, want ik ben pas op bladzijde zeventig, maar het thema is intrigerend. Na afloop kan in elk geval niemand meer zeggen dat hij het niet heeft zien aankomen.