Als het over 'toeval' gaat, heb ik altijd het gevoel dat ik aan het spitsroedelopen ben. Aan de ene kant geloof ik niet - zoals Huub Buijssen - dat maatschappelijk succes vooral het gevolg is van toeval en geluk, aan de andere kant laat ik me bij belangrijke beslissingen vaak op intuïtieve wijze leiden door ogenschijnlijke toevalligheden. Wie het toeval omarmt, laat de magie binnen in zijn leven en hoeft nooit lang te wachten op de eerstvolgende wonderbaarlijke gebeurtenis.
Voordat we het over muziek gaan hebben - en wel heel specifiek over de meneer hierboven - wil ik voor de aardigheid nog even ophalen hoe en waarom ik in het najaar van 2008 impulsief besloot mijn hypotheek versneld te gaan aflossen. Trouwe lezers weten dat het boek Deflatie in aantocht van Eric Mecking daarbij een belangrijke rol speelde, maar minder bekend is waarom ik juist dat boek meenam op die historische herfstvakantie die alles zou veranderen.
Destijds was ik nog fulltime in loondienst bij een uitgeverij en dus vulde ik de vrijdag voor vertrek een vakantiebriefje in met daarop de komende vijf herfstdagen. Op het secretariaat was niemand aanwezig, maar op het bureau lag wel een nieuwe, herziene editie van het boek van Mecking. Omdat ik hem een paar jaar eerder had geïnterviewd, besloot ik het mee te nemen op vakantie én naast de vorige editie te leggen om te zien welke inhoudelijke aanpassingen hij had gedaan.
Dat ik in maart 2020 een doos met exemplaren in ontvangst mocht nemen van het boek Eindelijk hypotheekvrij! komt dus alleen maar doordat ik precies op dat moment een vakantiebriefje in ging leveren op het secretariaat waar precies op dat moment een ongeadresseerd boek was achtergelaten op een bureau dat precies op dat moment onbemand was zodat ik het boek zonder te vragen mee kon nemen. Geen idee hoe alles was verlopen als ik toen niet niet toevallig dat ene zinnetje over het aflossen van schulden had gelezen, maar zo'n keten van prachtige toevalligheden geeft mij soms het gevoel dat ik word gestuurd.
Datzelfde gebeurde op een veel bescheidener schaal toen ik via Marktplaats een cd had besteld van de Nederlandse jazz-zangeres Fay Claassen waarop ze met een Duits orkest allemaal Nederlandse liedjes zingt, soms zelfs in de eigen taal. Hoewel ik het gevraagde bedrag meteen overboekte, duurde het lang voordat de mevrouw in kwestie het pakketje verstuurde. Na een halve week kreeg ik bericht dat ze ziek was geweest en daardoor de deur niet uit kon om het op de post te doen.. Ik wenste haar beterschap en zei dat ze zich niet hoefde te haasten. Ook toen het nog langer duurde, mailde ik haar niet om te vragen waar mijn cd bleef.
Mijn geduld werd deze keer zelfs letterlijk beloond, want als dank had ze er een cd bijgedaan van een Franse artiest waar ik nog nooit van had gehoord. Even later zat ik met open mond te luisteren naar een saxofonist die dankzij een batterij elektronische pedalen, basversterkers en loops in z'n uppie een compleet album had volgespeeld. Niet alleen had ik nooit eerder zoiets gehoord (zijn saxofoon klonk vaak vervormd of zelfs onherkenbaar), vond ik het zo fascinerend dat ik meteen opzocht wat hij allemaal nog meer had uitgebracht.
En zo ben ik inmiddels in het bezit van vier cd's van ene Guillaume Perret, waaronder de soundtrack van een film die ik niet ken. Het klinkt allemaal veel elektronischer dan gewone jazz, hoewel ik inmiddels heb geleerd dat het genre zo breed is dat je er helemaal niet in dat soort termen over kunt spreken. Het lijkt op niets wat ik al in de kast had staan, hoewel het tegelijk niet misstaat naast het werk van de eveneens Franse trompettist Érik Truffaz. De grap is dat ik hier oneindig veel vaker naar heb geluisterd dan naar de cd die ik eigenlijk had besteld, zodat je best kunt concluderen dat het ondoorgrondelijke toeval vaak veel beter weet wat je nodig hebt dan je nuchtere zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten