In de zomer verschijnt, twee jaar na Coronaproof, mijn nieuwe boek Geluk op twee wielen. Als mensen vragen waar het over gaat, zeg ik: over de zoektocht naar de beste fiets en een beter leven. Je kunt ook zeggen dat ik verhaal over waar de fiets me heeft gebracht, maar ook wát die me heeft gebracht. Onderweg doe ik indrukken op, mijmer ik over het leven en filosofeer ik over de meest uiteenlopende onderwerpen. En soms, zoals gisteren, speel ik gewoon voor fietskoerier.
Eigenlijk had ik al tegen de meneer op Marktplaats gezegd dat hij de cd's - zeven in totaal - mocht opsturen. Maar toen ik even later keek hoe ver het hier vandaan eigenlijk is naar Rijswijk, bedacht ik dat ik ze ook makkelijk zelf kon ophalen. En dus stelde ik voor om het bedrag vast vooruit te betalen zodat hij zeker wist dat ik daadwerkelijk langs zou komen en vervolgens te wachten op een redelijk droge dag. Dat laatste bleek nog niet eenvoudig, want tot nu toe is maart qua weer een uitgesproken tegenvallende maand. Vaak loop ik in deze tijd van het jaar al in een korte broek, maar nu lijkt het soms wel herfst.
Gisteren bleek echter een ideale dag, met alleen in de vroege ochtend wat regen. Met drie boterhammen en een banaan in de fietstas toog ik naar Rijswijk. Dat klinkt verder dan het is, zeker als je bedenkt dat bijna alle bebouwing in dit deel van het land aan elkaar is gegroeid. Zo moest ik onderweg nog aan iemand vragen of ik nog in Delft was of al in Rijswijk, omdat de ene stad ongemerkt in de andere overgaat. Tussen Rotterdam en Delft heb je nog iets van de illusie van open gebied, maar echt pittoresk wordt het nergens.
Even later belde ik aan bij een huis uit de jaren twintig met een Te Koop-bord in de voortuin. De man die opendeed, noemde me meteen bij mijn voornaam en gaf me een doosje met daarin zeven cd's van Dave Brubeck. Hij bleek al fan sinds het nummer Take Five voor het eerst op single werd uitgebracht, al was zijn smaak gaandeweg verschoven van jazz naar klassiek. Met het oog op de verhuizing, was hij aan het opruimen want het volgende huis was nieuwer én kleiner. Zijn collectie had hij goeddeels gedigitaliseerd en verder luisterde hij vooral naar Spotify.
Het was dus een soort stuivertje wisselen tussen de man van 76 die jazz al meer dan een halve eeuw geleden liefdevol in de armen had gesloten - je kunt ook zeggen dat dit de muziek was uit zíjn jeugd - met de vijftien jaar jongere man die het genre pas recentelijk, en na veel omwegen had ontdekt. Zelf voelde ik me weer even het jochie van tien die met een tientje van Oom Frans op zak naar de dichtstbijzijnde platenzaak fietste om iets nieuws aan zijn collectie toe te voegen en misschien zelfs wel iets geheel nieuws te ontdekken.
Een paar dagen eerder had ik ook al voor fietskoerier gespeeld door eerst even bij mijn ouders langs te gaan voor een kop thee en even later twee cd's af te geven bij een jeugdvriend. Toen we elkaar leerden kennen, luisterden we allebei naar punk en nu hebben we elkaar weer gevonden in onze voorliefde voor jazz. Het grappige is dat hij al véél langer op dit eindstation is aangekomen en zoveel dubbele exemplaren in zijn verzameling heeft, dat ik niet met lege handen huiswaarts keerde. Zo is mijn cd-collectie in een paar dagen tijd met bijna vijftien stuks gegroeid en heb ik weer ruim 130 fietskilometers extra toegevoegd op Strava.
In mijn nieuwe boek zal het hier en daar dus ook éven over muziek gaan, al is het maar omdat veel mensen met oortjes in op hun racefiets zitten en met de juiste muziek nét even iets harder gaan (of denken te gaan). Bij mij liepen beide hobby's de afgelopen dagen mooi door elkaar heen, want ik was nooit op het idee gekomen om tachtig kilometer te gaan fietsen als ik mezelf niet had opgezadeld met deze missie. Het smaakte in elk geval naar méér, zodat ik mijn zoekgebied op Marktplaats makkelijk kan verruimen naar een denkbeeldige cirkel van vijftig kilometer om mijn eigen woonplaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten