Op precies dezelfde manier kun je ook achteromkijken naar het afgelopen jaar. Was dat het jaar van de Brexit of van het begin van mijn experiment met een basisinkomen? Draait alles om de Amerikaanse verkiezingen of moet ik alleen maar blij zijn dat ik via het album American Band het voltallige repertoire van de Drive By Truckers heb ontdekt? Was "treitervlogger" nou écht het belangrijkste woord van het jaar of had eigenlijk "plakbandpensioen" in het woordenboek moeten worden opgenomen? Je kunt ook zeggen: laat je je humeur bepalen door de wereldpolitiek of beperk je je tot je eigen kleine wereldje?
Dat laatste lijkt op een waarde-oordeel en heeft bij voorbaat een negatieve bijbetekenis, maar het is op z'n minst interessant om je eens af te vragen of je écht iets had gemist (en ook of je nou echt iets verkeerds had gedaan) als je na 1980 een nieuwsstop had ingelast en vanaf dat moment alleen nog romans had gelezen en films had bekeken. Zelf ben ik in 2012 mijn baan kwijtgeraakt, maar mijn vrouw had als lerares in het basisonderwijs echt amper gemerkt dat er in 2008 een economische crisis uitbrak. Zo vreselijk zichtbaar zijn de gevolgen ook niet, want er rijden overal grote, nieuwe auto's en de schappen in de winkels puilen uit.
Je kunt ook zeggen dat ik de afgelopen 8 jaar niks heb gemerkt van het feit dat Obama president was van de VS en er nu waarschijnlijk ook niet veel van zal merken dat hij wordt opgevolgd door Trump. Is het asociaal om er zo over te denken? Ik weet in ieder geval dat Claudia de Breij het heerlijk heeft gevonden dat ze in de aanloop naar haar oudejaarsconference nergens hoefde op te draven om haar mening te geven. De wereldpolitiek kan prima zonder die ene mening, dus je humeur hoeft er omgekeerd ook niet onder te lijden.
Vandaag zegt de samensteller van de hierboven afgebeelde jaarboeken iets heel interessants over dat onderwerp. Hij moet heel streng zijn bij de selectie en bepaalt in zekere mate ons collectieve geheugen, maar tegelijk zegt hij dat "hét jaar" niet bestaat. Er zijn wereldgebeurtenissen waar niemand omheen kan, maar het zijn vaak juist de ingrijpende, persoonlijke ervaringen die bepalen hoe je er later op terugkijkt. Voor mijn vrouw zal 2016 bijvoorbeeld altijd het jaar blijven waarin haar moeder overleed.
Hoe 2017 uitpakt, hangt voor een belangrijk deel dus af van je ervan meepikt, wat je ervan meekrijgt en hoe je er tegenaan kijkt. Wie gezond is, zich niet eenzaam voelt en niet gebukt gaat onder geldzorgen, heeft alle reden om volop van 2017 te genieten en zou zich eigenlijk moeten schamen als hij dat laat vergallen door politici die zich vergalopperen en media die olie op het vuur gooien. Uit de mond van een politicoloog klinkt het misschien een beetje oneerbiedig, maar ik denk dat je héél gelukkig kunt worden op een onbewoond eiland zonder internetverbinding en zonder enig besef wat er elders in de wereld allemaal omgaat.
Zulke jaren zijn inderdaad voor iedereen anders. Ik schreef er laatst een keer een blogje over (mocht je het willen lezen: http://www.lekkerlevenmetminder.nl/2016/12/vond-jij-2016-een-rotjaar.html); ik heb zelf 2016 namelijk beleefd als een heel goed jaar, maar toen ik eens om me heen vroeg, bleek dat voor een hoop andere mensen helemaal niet zo te zijn geweest. Het hangt allemaal samen met je verwachtingen, met je ideeën, met de dingen waar je oog voor hebt en met de mate waarin je dingen vooral van de positieve of juist van de negatieve kant bekijkt en wat dan blijft hangen.
BeantwoordenVerwijderenVoor wat betreft het einde van je eerste alinea en de laatste zin van dit blogje: niets is zo gemakkelijk als de ogen sluiten voor de werkelijkheid, vooral als je het zelf goed hebt. Als we dit allemaal zouden doen, zou de wereld een nog grotere puinhoop zijn. Dan zouden 'de gelukkige onbewoond eilandbewoners', fiatteren dat tirannen, despoten en wat dies meer zij - meer dan nu, er is in ieder geval nog enige controle - ongestoord hun gang kunnen gaan. Ik ben blij dat er vrijwilligers, politici en hulporganisaties zijn die zich op grote schaal inzetten voor de mensheid, al is het soms/vaak vechtend tegen de bierkaai. Ja, ook al gaat het wel eens mis, blijft er wat aan de strijkstok hangen en is het om politiek gewin etc. Altijd nog beter dan onder een steen kruipen en denken dat het vanzelf wel beter wordt.
BeantwoordenVerwijderenZelf behoor ik tot het deel van de mensheid zonder huur en hypotheek (waarom moet je trouwens ongelukkig zijn mét een hypotheek?), heb het al jaren meer dan goed, op allerlei vlak, maar ik maak me wél zorgen om de wereld. Ben er niet gerust op wat zich tegenwoordig op onze aardbol afspeelt.
Soms wil ik mij ook wel afsluiten van al het nieuws en als we op vakantie zijn wil ik dat ook, dan geen nieuws, krant of wat dan ook. En dat is heerlijk. we leven bij de dag en inderdaad de jaren dat een beminde is overleden staan in je hersens "geprägt" Wij gaan ook van 2017 genieten ondanks Trump of wie dan ook en ook ondanks de ziekte van mijn man.
BeantwoordenVerwijderenIk probeer te beinvloeden waar ik invloed op heb en te accepteren waar ik geen invloed op heb. Zie het wel, maar probeer me er niet gek door te laten maken. Lukt niet altijd, maar wel steeds beter.
BeantwoordenVerwijderenIn juni 2016 vroeg ik je "Ben je door jou basisinkomen meer onvoorwaardelijk gaan bijdragen aan de maatschappij?".
BeantwoordenVerwijderenOndertussen begin ik het idee te krijgen dat je je steeds meer afzondert van de maatschappij...
Het stuk is meer bedoeld als discussiestuk en als reactie op al die mensen die hun humeur sterk laten beïnvloeden door het nieuws (Trump, Brexit, etc.) Heeft de wereld er iets aan als je je zorgen maakt en maakt je mening een verschil? Los daarvan is het een complex onderwerp. Na tien jaar mantelzorg voor mijn schoonmoeder geniet ik nu bijvoorbeeld van een welverdiende "mantelzorgpauze". Ik lees drie kranten per dag (op zaterdag zes), maar ben tegelijk benieuwd wat het met je doet als je een jaar lang helemaal geen kennis zou nemen van het nieuws.
VerwijderenHoi,
BeantwoordenVerwijderenKan niet wachten op je nieuwe boek, de voorgaande zijn motivatie om door te gaan met aflossen.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen(spellingscorrectie)
VerwijderenWaar het verhaal van UBI-evangelisten blijft steken is de aanpak van de oorzaak van armoede. Er is een directe link tussen armoede en de productiemiddelen die in handen is van enkelen. Kapitalisten beheren de machines, werknemers worden gedwongen de meerwaarde die zij creëren af te staan aan de eigenaars en houden zo hun eigen armoede in stand. Het basisinkomen zal geen einde maken aan deze gang van zaken, eerder nog zal het de inkomenskloof verder vergroten, omdat de prikkel een redelijk loon te betalen sterk wordt verminderd door het UBI. Het basisinkomen is dus te veel liefdadigheid en te weinig rechtvaardigheid.
Ik vond net dit over een soort van grootschalig basisinkomen project (moest het ergens kwijt :-)).
BeantwoordenVerwijderenWith their new plan, GiveDirectly will transfer cash to Kenyan households in three different ways, to compare the effects on poverty:
12 years of 75 cents per day (in US Dollars) to every adult in 40 villages, paid monthly,
2 years of 75 cents per day to every adult in 80 villages, paid monthly; and
2 years’ worth of 75 cents per day to every adult in 80 villages but paid in a single lump sum.
uit:
http://www.bankers-anonymous.com/blog/cash-rather-than-good-intentions/