Zo, nu hoeven we alleen de achtertuin nog maar af te lossen

Afgelopen zondag zijn we (voor het eerst dit jaar) uit eten geweest met het hele gezin om te vieren dat onze oudste hypotheek volledig is afgelost. Vanaf nu hoeven we voor dat leningdeel nóóit meer rente of premie te betalen en dat tikt aardig aan als je het doortrekt naar de verre toekomst. Tot mijn AOW-datum bespaar ik op deze manier bijna 25.000 euro, hoewel je dat soort vergelijkingen natuurlijk alleen maar zou mogen maken als het om een aflossingsvrije lening gaat. Helemaal hypotheekvrij zijn we daarmee echter niet, want er staat nog een spaarhypotheek open van een kleine 45.000 euro met als einddatum 2020. Grappig genoeg komt dat bedrag precies overeen met de aankoopsom van een stuk weiland achter ons huis, dus in zekere zin betalen we maandelijks alleen nog geld aan de bank voor onze achtertuin.

In mijn boek Hypotheekvrij! schrijf ik dat we nog maar zelden uit eten gaan en alleen als we echt iets te vieren hebben. Zo uitzonderlijk is dat overigens niet, want uit de enquête die ING elke dag houdt onder haar klanten, blijkt dat er een grote groep is die nóóit uit eten gaat en een even grote groep die dat slechts af en toe doet. Wat dat betreft is er in de maatschappij wel het een en ander veranderd sinds het uitbreken van de kredietcrisis, want veel vanzelfsprekendheden zijn blijkbaar helemaal niet zo vanzelfsprekend meer. Omgekeerd heeft het dus ook niks meer te maken met zuinig leven als je "slechts" vier keer per jaar in een restaurant komt.

Afgelopen zondag hadden we écht wat te vieren, want onze oudste hypotheek was een dag eerder tot de laatste cent afgelost. Met ingang van deze nieuwe maand zijn we elke maand ruim 150 euro minder kwijt aan woonlasten, hoewel dat pas echt grijpbaar, merkbaar en meetbaar wordt als dat bedrag deze week niet automatisch van de rekening wordt afgeschreven. Zaterdag plofte de langverwachte brief van Aegon al in de bus waarin de zinsnede "algehele aflossing" voorkomt en vrijdag schreef ik er een column over in het RD, dus je kunt wel zeggen dat alles de afgelopen dagen in het teken stond van mijn boek uit 2012.

Dat is natuurlijk ook zo, al had ik op deze plek net zo goed kunnen schrijven dat ik vrijdag naar de film T2 Trainspotting ben geweest, zaterdag een paar afleveringen heb gezien van de serie 12 Monkeys en zondag samen met mijn vrouw naar een optreden ben geweest van Lenny Kuhr in Rozenburg. Het gaat in dit blog dus wel vaak over onderwerpen die verband houden met mijn laatste vijf boeken, maar het zou een grote vergissing zijn om te denken dat het in mijn leven alleen nog maar dáárover gaat. Alles wat ik hier schrijf is waar, maar het is tegelijk niet alles waar het in mijn leven om draait.

Wel is het grappig om in de aflosnota te lezen dat Aegon de hypotheek "op ons verzoek" heeft afgelost. De aan de woningschuld gekoppelde levensverzekering was géén KEW, dus we hadden er ook voor kunnen kiezen de hypotheek aflossingsvrij door te laten lopen en het bedrag op onze rekening te laten storten. Dat hoeft helemaal geen domme zet te zijn (want in dat geval hoefde ik tot het eerstvolgende rentevoorstel maar 100 euro per maand te betalen), terwijl ik ineens de beschikking had over ruim 28.000 euro extra spaargeld. Zo bekeken klinkt dat zelfs heel verleidelijk, ware het niet dat ik in 2008 juist ben gaan aflossen om mijn (financiële) vrijheid terug te krijgen.

Overigens hádden we dat heuglijke feit afgelopen zondag al kunnen vieren als we in 2011 niet de kans hadden gekregen om een stuk weiland te kopen achter ons huis. Die gelegenheid deed zich voor nadat we nét 15.000 euro extra hadden afgelost, dus het was even de vraag waar we dat geld precies vandaan moesten halen. Het laatste wat ik op dat moment wilde was geld lenen (of de hypotheek weer verhogen), zodat we een jaar lang superzuinig hebben geleefd en elk beschikbaar reservepotje hebben geplunderd om het contant te kunnen betalen. Vanaf dat moment hadden we (tijdelijk) nul euro op de bank en (voorgoed) ruim 500 vierkante meter extra tuin.

Grappig genoeg komt het aankoopbedrag van de tuin bijna tot op de euro overeen met het nog openstaande stukje schuld, zodat je ook zou kunnen zeggen dat we inderdaad helemaal hypotheekvrij zijn en nu alleen nog onze achtertuin hoeven af te betalen. Strikt genomen is dat natuurlijk niet waar, maar ik vind het best een grappig idee dat we ons huis in theorie al helemaal hebben afbetaald en ik elke maand alleen nog maar een vast bedrag hoef te betalen om elke dag heerlijk in een luie stoel een boek te mogen lezen in de schaduw van een knotwilg met uitzicht over de landerijen.