Je bent net zo rijk als je rijdt

Als schrijver moet je eigenlijk niet aan een blog beginnen. Wil je het een beetje serieus bijhouden, dan kom je niet meer aan iets anders toe. En als dat nieuwe boek dan eindelijk tóch een keer verschijnt, loop je het risico dat je lezers alles al weten omdat ze het hier allemaal al hebben gelezen. Tegelijk weet ik op dit moment nog niet precies waar mijn vólgende boek over zal gaan en betwijfel ik of iets ga doen met wat me gisteren opeens te binnen schoot toen ik voor de verandering weer eens een paar uur in de auto zat. Want opeens besefte ik dat je rijgedrag - veel meer nog dan de auto waarin je rijdt - van alles vertelt over wie je bent en hoe je leeft.

Vandaar de wat cryptische kop boven dit stukje: je bent niet zozeer wat je rijdt (zoals ze altijd zeggen), maar je bent waarschijnlijk net zo gestresst als je rijdt. Of gehaast. Of voorzichtig. Of overmoedig. Ooit las ik het verhaal van een personeelsfunctionaris die met sollicitanten altijd een stukje ging rijden om te zien wat voor vlees hij in de kuip had. Nu snap ik dat, want je rijgedrag verklapt méér over je persoonlijkheid dan je kledingkeuze, je muzieksmaak en je Facebookpagina bij elkaar.

Hoe je rijdt zegt alles over de vraag hoe je met geld omgaat. In die zin kun je een rood stoplicht in de verte (of desnoods knipperende matrixborden boven de snelweg die een opstopping aankondigen) heel goed vergelijken met de einddatum van je hypotheek. Zelf laat ik mijn auto in dat soort situaties altijd netjes uitrollen om geen brandstof te verspillen en ook omdat ik vind dat autorijden (d.w.z.: góed autorijden) in de eerste plaats te maken heeft met anticiperen.

Meestal word ik dan links en rechts ingehaald door mensen die, vaak zichtbaar geïrriteerd door mijn gedrag, snel nog even vol gas geven om vervolgens heel hard te moeten remmen bij datzelfde rode stoplicht of die stilstaande file. Zo gaan mensen ook met geld om: impulsief en kortzichtig. Ze zetten klakkeloos hun handtekening onder een aflossingsvrije hypotheek zonder zich af te vragen hoe ze die dertig jaar later gaan aflossen als het stoplicht opeens op rood staat. Hebben ze dan een spaarpotje waar ze op terug kunnen vallen of knallen ze keihard op die stilstaande file?

Zonder enig wetenschappelijk bewijs durf ik daarom de stelling aan dat al die mensen die zich netjes houden aan de regels van Het Nieuwe Rijden (en dat zijn er niet zo verschrikkelijk veel kan ik je uit ervaring vertellen), in dubbel opzicht verstandig met hun geld omgaan. Niet alleen kijken ze vooruit en denken ze na over de gevolgen van hun gedrag, ze verspillen ook geen druppel brandstof. Als ik met mijn auto net zo zou gaan rijden als ik de meeste mensen zie doen, rijdt hij hooguit 1 op 16 en kan ik luidkeels gaan klagen dat de fabrieksopgave van de fabrikant niet klopt. Maar als ik het een beetje met beleid doe, haal ik moeiteloos 1 op 21 en haal ik ook zonder een cent hypotheekschuld de eindstreep.