Hoewel ik een fanatiek lezer ben en zelf ook alweer bijna twintig titels heb toegevoegd aan de wereldliteratuur, stond er tot voor kort geen boekenkast in de woonkamer. Boeken genoeg in huis, maar die waren uit het zicht opgeborgen in werk-, slaap- en kinderkamers, buiten het blikveld van het bezoek. Recent kwam daar verandering in en ontstond er vanzelf een interessante vraag. Want welke boeken zet je in de etalage en waarom?
Het begon allemaal met een tafeltje dat volgens mijn vrouw wel weg mocht en wilde plannen om meteen maar de hele schouw van de open haard weg te breken en te vervangen door een op maat gemaakte boekenkast. Als tussentijds compromis werd gekozen voor een simpele boekenkast, om te kijken hoe het zou staan en ook om een beetje te wennen aan het idee dat de woonkamer de uitstraling zou krijgen van een bibliotheek. Dus kocht ik een goedkope boekenkast van 50 euro met vijf planken voor ons allebei.
Maar welke boeken zouden daarheen verhuizen? Het zou voor de hand liggen om mijn eigen boeken een prominente plaats te geven, maar daar ben ik waarschijnlijk toch niet ijdel genoeg voor. Bovendien wilde ik voorrang geven aan boeken die we allebei nog niet hadden gelezen, laat staan zelf geschreven. Dus koos ik om te beginnen voor het complete oeuvre van Jan Wolkers. Die had ik als verrassing tweedehands gekocht, nadat mijn vrouw zijn biografie had gelezen en aangaf dat ze nu eigenlijk wel alles van hem wilde gaan lezen.
De mevrouw op Marktplaats die de verzameling van haar doodzieke man van de hand deed, informeerde of ik misschien ook geïnteresseerd was in Gerard Reve, met als gevolg dat er op een dag drie verhuisdozen werden bezorgd die nu allemaal hun plek hebben gekregen in de kast. Op het eerste oog lijkt het dus een verzameling oude boeken die we al decennia in ons bezit hebben, maar voor ons is het allemaal betrekkelijk nieuw. Zo ben ik van plan om aan De avonden te beginnen in december en van tevoren de driedelige biografie van Reve te lezen.
Gisteren heb ik er voor de grap, en ook bij wijze van stil protest, twee gesigneerde (!) boeken van Roald Dahl tussen gezet. Dat geeft al aan dat een boekenkast een statement is, niet alleen van de persoonlijke smaak van de eigenaar maar ook van zijn politieke signatuur. Bij mij speelt vooral een rol dat ik me in de eerste plaats bezig wil houden met 'vandaag' en me niet te veel wil laten afleiden door nostalgie. Ik zou de hele kast kunnen vullen met titels van Stephen King, maar dat heeft hoegenaamd niets meer te maken met de persoon die ik nu ben.
Op dezelfde manier zeggen al die boeken over aflossen, pensioenen, ontspullen en minimalisme die ik nog niet zo heel lang geleden las ter inspiratie, mij nu ook weinig tot niets meer. Wie is aangekomen op zijn bestemming, gaat immers niet langer allemaal oude landkaarten zitten uitpluizen. Ik zou er een kast mee kunnen vullen, maar heb het verzadigingspunt allang bereikt en ben met totaal andere dingen bezig. Sowieso koop ik nog maar zo weinig boeken, dat ik een boekenbon die ik op mijn verjaardag kreeg pas een halfjaar later verzilverde.
In die zin heeft de onderste plank van de boekenkast voor mij de hoogste prioriteit. Sinds ik de jazz heb ontdekt (en in mijn volgende boek leg ik nog even kort uit hoe dat zo kon gebeuren) lees ik bij voorkeur biografieën van jazzmuzikanten, liefst terwijl ik tegelijk naar hun muziek luister. Het staat geheel los van mijn eigen werk als schrijver, maar het is tegelijk van het grootste belang in mijn bestaan en niet meer weg te denken uit mijn leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten