Waarom je niet gelukkiger wordt van nog meer spullen

Nu we per 1 maart 2020 definitief van onze hypotheek af zijn, krijgen we steeds vaker de vraag wat we na die datum van plan zijn allemaal te gaan doen. Blijkbaar verkeren veel mensen in de veronderstelling dat we niet kunnen wachten om het geld weer ouderwets te laten rollen. Inderdaad zullen we de teugels wat laten vieren, maar de kans is klein dat ik me ineens weer ontpop in een big spender. Sinds afgelopen zondag weet ik zelfs zeker dat je meer hebt aan onvergetelijke ervaringen dan aan nóg meer overbodige spullen.

Het zal niemand zijn ontgaan dat er afgelopen zondag een storm over ons land raasde die vooraf leidde tot een ware mediastorm. Hoewel de heftigheid op de meeste plekken uiteindelijk meeviel, had hij dagen nodig om uit te razen. Op de dag zelf luidde het advies om niet op pad te gaan, als dat niet strikt noodzakelijk was. Veel festiviteiten werden afgelast of op het laatste moment afgeblazen, behalve in het nuchtere Groningen waar men wel erger gewend is.

Weken geleden had ik al kaartjes laten reserveren voor het concert dat folkzangeres Linde Nijland en gitarist Bert Ridderbos zouden geven in het eeuwenoude kerkje van Nieuw Beerta. Niet alleen de sfeervolle setting sprak ons aan, het duo zou ook eenmalig optreden met de Groningse troubadour Hans van der Lijke. Dat is geen artiest die je ooit op televisie ziet, maar hij zingt humoristische en hartverscheurend mooie liedjes in de voetsporen van Ede Staal.

Toen we die kaartjes reserveerden, wisten we niets van een storm. En op de dag zelf konden we nog niet weten dat juist boven het vlakke Groningse platteland windsnelheden zouden worden gemeten van meer dan honderd kilometer per uur. Voor vertrek deden we nog wat lacherig over de wind (zeker omdat ik op 18 januari 2018 zelfs met code rood nog gewoon naar de bioscoop was gefietst), maar onderweg werden we steeds stiller.

Toen een rondvliegende boomtak de voorruit schampte op de snelweg vroeg ik me serieus af of dit wel zo'n goed plan was en hield ik zelfs rekening met de mogelijkheid dat we ter plekke een bed & breakfast zouden moeten zien te vinden als de storm nog heftiger werd. Heelhuids aangekomen bij het kerkje zagen we tot onze opluchting een aantal langs de weg geparkeerde auto's (het ging dus in elk geval door), maar toen ik even later een foto wilde maken van een onheilspellend straatnaambord werd mijn telefoon door de wind bijna uit mijn handen gerukt.

Het is natuurlijk gekkenwerk om naar een concert te gaan op 300 kilometer van huis (zelfs al logeer je dat weekend ergens halverwege de route) en het is helemaal gekkenwerk om dat op een dergelijke dag te doen. Maar uiteindelijk hielp het onstuimige weer juist mee om hier een dag van te maken om nooit meer te vergeten. Binnen in de kerk was van de storm niet veel te merken, hoewel hij aan leek te zwellen precies op het moment dat Linde a capella een prachtig liedje zong waarin het over de wind ging.

We zaten in de voorste rij kerkbanken, als enige bezoekers uit de Randstad, tussen allemaal vriendelijke Groningers die ons meteen zo'n thuisgevoel gaven dat we stiekem al even op Funda hebben gekeken. Het optreden zelf was nog veel mooier en specialer dan verwacht, met die bijna engelachtige stem van Linde Nijland, de prachtige akoestiek en de bijdrage van Hans van der Lijke. Wij hebben thuis alle cd's van deze Groningse troubadour dus voor ons is hij een hele bekendheid en een held.

Het spontane karakter van het optreden, het gevoel dat we veilig achter eeuwenoude muren zaten terwijl buiten de wereld verging, de charmante anekdotes van Linde Nijland en haar persoonlijke begroeting bij de deur, dat alles zorgde voor een onvergetelijke middag en een voorlopig hoogtepunt van 2020. Tijdens het optreden boog mijn vrouw zich naar me toe en fluisterde dat 'hier geen cd tegenop kon'. Daarmee herformuleerde zij op treffende wijze de kop boven dit blog en onderstreepte ze nog eens dat we sindsdien weer een onvergetelijke ervaring rijker zijn.