Nu het immigratieoverschot in 2022 een recordhoogte lijkt te bereiken, begint schoorvoetend iets van een discussie van de grond te komen over bevolkingsgroei en overbevolking. De cijfers liegen er dan ook niet om, want zonder nieuwkomers zou de bevolking amper nog groeien. Nu stevenen we in rap tempo af op 18 miljoen inwoners en komt zelfs het magische getal van 20 miljoen in zicht. Dat geldt echter nog niet voor een oplossing waarin alle partijen zich kunnen vinden, want immigratiebeperking blijft een 'fout' standpunt.
Eigenlijk is het te treurig voor woorden, maar afgelopen zaterdag schoot ik onwillekeurig in de lach toen ik De Volkskrant opensloeg, Daar, ergens rechtsonder op pagina 3, stond bovenstaande grafiek afgedrukt. In het recente verleden kreeg ik er regelmatig van langs als ik het waagde om te schrijven dat de bevolking alleen nog groeide door immigratie, maar hier was dat in één oogopslag te zien. Schokkend is dat het dit jaar om maar liefst 200.000 nieuwkomers zou gaan, een ongekende én onhoudbare toename.
De krant rechtvaardigde dit bericht met de mededeling dat dit een gesprek is dat we liever niet voeren. Dat is een even interessante als veelzeggende vaststelling, al was het maar omdat ik me door dat 'we' in de verste verte niet aangesproken voel. Is dat de 'we' van 'weldenkend'? De 'we' van Volkskrant-abonnees? De 'we' van de redactie? De 'we' van alles en iedereen links van de PVV? Of is het gewoon een omslachtige formulering om aan te geven dat de discussie nog steeds taboe is?
In de aanhef van het artikel wordt verwezen naar Pim Fortuyn, die het zo rond de eeuwwisseling waagde om te zeggen dat het in Nederland 'behoorlijk druk' was. Volgens de krant was dat destijds een zeer omstreden vaststelling, blijkbaar voldoende om Fortuyn uit te maken voor Mussolini, Nederlandse Haider, minderwaardig mens en pleefiguur. Jaren eerder was Hans Janmaat al eens door de rechter teruggefloten vanwege de leus 'vol is vol, op is op'.
De Volkskrant spreekt dus de waarheid, maar verzuimt te vermelden dat het onderwerp alleen maar 'omstreden' was omdat progressief Nederland het taboe had verklaard. Wie op rationele gronden pleitte voor het beheersbaar maken van de instroom, werd al gauw in de hoek gezet als 'xenofoob' of erger. In Denemarken heeft men gekozen voor een zakelijke aanpak vanuit de gedachte dat dit niet een 'links' of 'rechts' onderwerp is, maar hier durft alleen 'extreemrechts' - let op de aanhalingstekens - er zijn vingers aan te branden.
Voor de aardigheid heb ik uit mijn archief nog even bovenstaand opiniestuk opgeduikeld dat verscheen op 9 juli 1999. Het was een reactie op een eerder opiniestuk van een econoom die vond dat het allemaal reuze meeviel met die overbevolking, waarop een collega vroeg of ik niet eens mijn gedachten op papier wilde zetten over dit onderwerp. Dat wilde ik best, want tijdens mijn studie had ik me uitgebreid verdiept in het onderwerp demografie. Het stuk werd geplaatst in het AD en even later mocht ik mijn toen nog 'zeer omstreden' standpunt zelfs verdedigen op de radio.
Af en toe vraag ik me nog wel eens hardop af hoe je het woningtekort ooit denkt te kunnen oplossen als je de instroom van nieuwkomers ongemoeid laat, maar verder wacht ik gewoon geduldig tot de wal het schip keert. Mijn geduld wordt daarbij natuurlijk wel ernstig op de proef gesteld, want inmiddels is er een kwart eeuw verstreken. Je kunt ook zeggen dat ik nog in het land leefde van de spreekwoordelijke 15 miljoen mensen toen ik dat opiniestuk schreef terwijl we nu hard op weg zijn naar de 18 miljoen.
Je kunt ook zeggen dat zogenaamd 'weldenkende' mensen er soms wel erg lang over doen voordat ze over sommige onderwerpen willen nadenken. Feitelijk is het dan vaak al aan de late kant of zelfs veel te laat. Alles wat ik over dat onderwerp schreef in 1999 staat nog steeds fier overeind, alleen is het onderwerp nog veel dringender geworden. Dus nogmaals: er is geen 'asielcrisis' omdat er te weinig opvangplaatsen zijn, maar omdat er te veel aanmeldingen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten