Zoeken

woensdag 16 maart 2016

Een pensioengat van 15 jaar overbruggen met 15 boeken

Net nu het in de ochtendbladen weer gaat over gevreesde kortingen op pensioenen in 2017, vertel ik doodleuk in de krant hoe je kunt stoppen met werken op je 55e. Niet alleen probeer ik te laten zien dat je dat deels zelf in de hand hebt, ik druk mensen ook op het hart om hun eigen situatie zo positief mogelijk te bekijken. Om me heen zie ik zoveel scheve gezichten en zoveel boosheid en wrok dat we met z'n allen een beetje dreigen te verzuren. Daardoor zou je bijna vergeten dat we in een van de rijkste landen ter wereld wonen.


Pas toen ik deze foto terugzag bij een heel leuk interview in het lokale HAH-blad Het Zuiden bedacht ik dat het wel toevallig is dat ik op de kop af veertien jaar eerder gestopt ben met werken terwijl net ook mijn veertiende boek is verschenen. Helaas is het niet zo dat ik met elk boek ook een volledig jaarsalaris heb verdiend, want dan zou het allemaal een simpel rekensommetje zijn geweest. Het is méér zo dat ik zelf vind dat ik mijn vroegpensioen wel heb verdiend door vanaf 1991 in de avonduren boeken te schrijven.

Vandaag sta ik niet alleen op de website van Het Zuiden, maar ook in diverse regionale kranten. Ik weet niet precies welke, al zag ik op Twitter al wel een foto voorbij komen uit een Brabantse krant. Vroeger kende ik elke krant bij naam, maar er zijn zoveel fusies en reorganisaties geweest dat ik in mijn eigen verspreidingsgebied niet alleen Het Vrije Volk  en het Rotterdamsch Nieuwsblad heb zien verdwijnen, maar ook heb meegemaakt dat het Rotterdams Dagblad werd opgeslokt door het AD. Hoeveel mensen vandaag deze foto onder ogen krijgen, weet ik dus niet maar ik ben oprecht blij met alle publiciteit rondom mijn nieuwe boek.


De foto is vorige week gemaakt in onze achtertuin door een jonge fotografe die haar vak verstaat. Niet alleen nam ze er uitgebreid de tijd voor, het was ook haar idee om mijn colbert uit te doen, mijn mouwen op te stropen en mijn overhemd nog iets verder open te doen. Zo straal ik iets meer het bijbehorende levensgevoel uit dat je associeert met een plakbandpensioen. Al is de werkelijkheid natuurlijk dat ik soms ook gewoon om half tien 's ochtends een blog zit te tikken...