Zoeken

maandag 30 mei 2016

Wat is de rol van toeval in jouw leven?

Sinds ik in oktober 2008 ben begonnen met het versneld aflossen van mijn hypotheek, ben ik niet alleen een heel andere richting ingeslagen maar geef ik ook richting aan mijn leven en krijgt alles wat ik doe vanzelf iets doelgerichts. Daardoor zou je gemakkelijk kunnen gaan denken dat het leven maakbaar is, terwijl het in werkelijkheid een stuk subtieler ligt en misschien zelfs wel omgekeerd is. Want ben je nu de stuurman op je eigen schip of slechts een speelbal op de golven? Anders gezegd: ben je vrij of is alles vrij toevallig?


Dat ik mezelf die vraag stelde, was trouwens ook weer heel toevallig. Normaal gesproken krijg ik op mijn verjaardag een nieuwe (korte) broek en een nieuw overhemd, maar nu verraste mijn vrouw me met de nieuwste plaat van Spear of Destiny. Ik zeg met opzet "plaat", want 31 is een echte elpee met een luxe klaphoes. Ik weet best dat spotify bestaat, maar ik vind het grappig dat ik al platen draaide van deze band, terwijl ik nog moest gaan werken en dat nog steeds doe terwijl ik daar al min of meer mee ben opgehouden. Dat heeft minder met nostalgie te maken dan met behoefte aan een rode draad en continuïteit.

Daarmee begint het verhaal echter pas, want ik heb het geheel en al aan deze band (of eigenlijk aan de voorloper ervan: Theatre of Hate) te danken dat ik de journalistiek ben ingerold. Toen Theatre of Hate begin jaren tachtig een concert gaf in Rotterdam kreeg ik een biertje aangeboden van een jongen die hetzelfde T-shirt droeg als ik. Toen ik vertelde dat ik politicologie studeerde in Amsterdam, troonde hij me mee naar een bekende van hem die ook in die stad studeerde en toevallig ook bij dat concert aanwezig was. Die bleek samen te wonen met een redactrice van de Groene Amsterdammer waar ze toevallig op zoek waren naar een jonge popredacteur.

Zo schreef ik even later een proefrecensie van het debuut van Spear of Destiny en mocht ik op freelance basis gaan schrijven voor het oudste opinieblad van Nederland. Wellicht zou ik óók journalist (en schrijver) zijn geworden als ik die avond niet naar een optreden van TOH was gegaan, maar hier is sprake van een keten van toevalligheden waarbij het scenario van Sliding Doors spontaan verbleekt. Want moest ik die avond alleen maar naar een concert of moest het misschien zo gaan? Wat het antwoord op die vraag ook luidt, het is op zijn minst interessant dat de naam Spear of Destiny al verwijst naar het woord lotsbestemming.


Ik heb nog niet genoeg gelezen in het boek Vrij om er een oordeel over te vellen, behalve dat het precies het boek is dat Kluun zou hebben geschreven als hij zich waagde aan een zelfhulpboek dat geen zelfhulpboek mag heten. Marnix Pauwels is afgekickt van al zijn verslavingen en zó nuchter dat hij niets moet hebben van zweverigheid en praatjes waarin de "kosmos" een rol speelt. Hoewel ik dus zijn menig deel dat je spullen kunt betitelen als "dure troep" en "glimmende zooi", weet ik zo net nog niet of er wellicht andere krachten aan het werk zijn in het leven dan de kracht om op te krabbelen en het leven lachend te lijf te gaan.

Want iedereen weet nu onderhand wel dat ik ben gaan aflossen toen de kredietcrisis in oktober 2008 losbarstte in ons land, maar lang niet iedereen weet dat het allemaal ook heel anders had kunnen lopen. We gingen dat jaar namelijk op herfstvakantie nadat we nét twee offertes hadden aangevraagd voor een uitbouw aan de keuken. Als we dus al iets van plan waren, dan was het uitbreiden en geld uitgeven. Er stond 20.000 euro op de bankrekening van dat Duitse vakantiehuis dat we verkocht hadden en dat geld brandde ons in de zakken.

Toen ik de vrijdag voor vertrek mijn vakantiebriefje in ging leveren op het secretariaat, was de man van de postkamer nét langs geweest. Er lag een recensie-exemplaar van een boek op het bureau van de secretaresse dat niet specifiek aan mij was geadresseerd, maar dat wel voor mij bestemd was: de tweede editie van Deflatie in Aantocht van Eric Mecking. Niet alleen stopte ik dat boek thuis in mijn koffer, ik nam ook de éérste editie mee om te zien om te zien op welke punten Mecking het had aangepast en geactualiseerd.


En zo gebeurde het dat ik een paar dagen later een zinnetje onderstreepte in een drie jaar oud boek dat mijn leven helemaal op zijn kop zou zetten en dat - laten we dat vooral niet vergeten - jaren later zou resulteren in een serie succesvolle boeken met mijn eigen naam erop. Zelfs als je broodnuchter bent, zul je moeten toegeven dat het op zijn minst grappig is om even stil te staan bij de wonderlijke manier waarop dingen in het leven soms lopen. Dat kan wat mij betreft het beste door een plaat te draaien die zo fris en krachtig klinkt dat het lijkt alsof de tijd zélf heeft stilgestaan en door nu eens eerlijk toe te geven dat mijn zoon Brendan natuurlijk alleen maar zo heet als bedankje richting zanger Kirk Brandon met wie het allemaal is begonnen.