Zoeken

maandag 17 juni 2013

Hoe ziet de ideale vaderdag eruit?

Dat zal voor iedereen verschillen, maar dit was de mijne. En hij kwam vervaarlijk dicht in de buurt van de ideale vaderdag, al had het net zo goed zomaar een heerlijke zondag kunnen zijn.

Het begint met wakker worden om zeven uur en zien dat de zon schijnt. Dan met een kop koffie in de hand de tuin inlopen om de mollenklemmen te inspecteren (wat meteen een minpuntje opleverde want ze waren dichtgeklapt én leeg) en daarna nog even terug naar bed voor een innige omhelzing die je eraan helpt herinneren hoe je eigenlijk vader bent geworden.

Vervolgens nog meer koffie in de tuin, bakje muësli, aankleden en een omelet bakken (spek, eieren van de buren, plakjes geitenkaas, peper). Daarna weer omkleden (in een shirt en broek van Vacansoleil) voor een rondje op de racefiets door de Hoeksche Waard met zoveel harde wind op de terugweg dat ik moeiteloos de 35 haalde. Wéér omkleden en bij de thee een kleinigheidje en drie roomsoesjes van mijn twee zoons die eindelijk ook uit bed waren.

Daarna nog een uurtje zitten lezen in De Steigerberg van Marcel van Dam, die ik in het kader van deze prachtige dag maar even zal bestempelen als mijn geestelijk vader. Met sommige passages was ik het zo roerend eens, dat het bijna leek of ik ze woord voor woord had geschreven (of dat hij, omgekeerd, letterlijk iets citeerde uit mijn laatste boek Helemaal Vrij!). Natuurlijk is dat onzin. Misschien denken we ongeveer hetzelfde over bepaalde dingen en waarschijnlijk zijn we deels door dezelfde denkers beïnvloed. Ik lees zijn column in de Volkskrant trouw met een pen in de aanslag en hij zal vast wel iets hebben gelezen van Dirk de Wachter, Guy Standing of Jaap Peters & Judith Pauw.

Bovendien hebben we allebei een stuk land, al is dat van mij 600 vierkante meter en dat van hem iets van 13 hectare. Maar ik veer meteen op als hij zegt dat “uitzicht inzicht geeft”, niet alleen omdat ik die zin zelf bedacht had willen hebben, maar ook omdat ik aan den lijve heb ondervonden dat het zo is. Vorige week nog ontmoette ik iemand die beweerde dat je geen psychiater nodig hebt als je in een tuin kunt wroeten. Ik kan dat niet bevestigen, maar kan wel vaststellen dat ik nog nooit met een psychiater gesproken heb, behalve als ik er eentje moest interviewen.

Mensen beginnen meteen te steigeren als ze horen waar dit boek over gaat en noemen Marcel van Dam een verrader of een salonsocialist, maar ik kan het iedereen aanraden. Van Dam raakt in De Steigerberg de kern van het bestaan en heeft een soortgelijke ontwikkeling doorgemaakt als ik: hij is van een avondmens en een langslaper veranderd in een ochtendmens en heeft in de natuur rust gevonden. Ook in de auto rijdt hij nu in een sukkeldraf en kijkt hij lekker om zich heen als hij langs een mooi landschap rijdt.

Daarna nog even op bezoek bij mijn échte vader, hoewel mijn biologische vader overleed op zijn 33ste, zoals mijn trouwe lezers hebben kunnen lezen en ik hier eigenlijk de sprookjesnaam stiefvader zou moeten hanteren. Van alle vier de (stief)kinderen was ik de enige aanwezige, want de andere drie hadden het te druk, waren een weekend weg, wonen te ver weg of vinden vaderdag te commercieel. Kan zijn, maar ik wil later nog wel eens zien hoe leuk ze deze dag ervaren als ze met hun neus tegen het glas gedrukt voor het raam zitten en er echt he-le-maal niemand komt.

Het was gezellig, we hebben ’s avonds heerlijk gegeten, naar de Stones en de Golden Earrings geluisterd (met een s, ja, geen tikfout), heel even buiten gezeten en over van alles en nog wat gepraat. Enige smet op de dag, was het feit dat ik mijn gewone bril thuis had laten liggen en ’s avonds om half elf met een geslepen zonnebril mijn weg naar huis moest zien te vinden. Zo zag ik het toch nog even somber in voor ik thuis aankwam, met mijn jongste zoon nog snel even de stamboom vanaf 1750 doornam met allemaal Duitse namen als Cord en Heinrich erin, en tenslotte volmaakt tevreden in slaap viel.