Slapeloze nachten van mijn spaarhypotheek

Vorige week heb ik twee nachten achter elkaar slecht geslapen. Ik werd zwetend wakker om half vier en lag net zo onrustig te woelen als in de tijd dat ik nog in loondienst was en elke maand met angst en beven de verkoopcijfers afwachtte. Ironisch genoeg had ik dit nachtelijke gepieker deze keer helemaal aan mezelf te danken. Met een extra storting van 6400 euro in mijn spaarhypotheek had ik de looptijd met ruim vijf jaar ingekort zodat ik al over een paar jaar hypotheekvrij ben. Tegelijk gaan de maandelijkse lasten de komende tijd met maar liefst 150 euro omhóóg.

Het was voor het eerst in vier jaar dat ik een fors bedrag aan mijn hypotheekverstrekker overmaakte. Voorheen deed ik dat zonder met mijn ogen te knipperen (en met nog veel hogere bedragen), maar nu bezorgde dat getal me een beetje buikpijn. Sinds 1 mei keer ik mezelf elke maand 1000 euro uit van mijn spaargeld, dus die 6400 euro is synoniem aan een basisinkomen van een half jaar. Het geld komt weliswaar uit een ander potje, maar toch besefte ik ineens de waarde ervan, al was het alleen maar omdat mijn vrouw zes maanden moet werken om dat bedrag weer terug te verdienen.

Spijt had ik echter niet, hooguit van het feit dat ik niet veel eerder deze stap had gezet. Door 6400 euro te storten in het spaardeel van de hypotheek (het maximale bedrag dat in ons geval binnen de toegestane bandbreedte valt) "spaar" ik tegen een onwaarschijnlijk hoge rente van 6,9% en profiteer ik nog een paar jaar van een mooi rente-op-rente-effect. In feite levert mijn geld zo 14 (!) keer zoveel op als op een normale bankrekening, dus het is een beslissing waarover je niet heel lang hoeft na te denken en ook niet goed voor hoeft te kunnen rekenen.

In de geheel herziene voordeeleditie van Hypotheekvrij! schrijf ik al dat je een dief van je eigen portemonnee bent als je geen gebruik maakt van deze mogelijkheid, maar toch duurde het nog ruim een jaar voordat ik zelf die stap zette. Dat had te maken met de wat terughoudende reactie van mijn hypotheekverstrekker, maar ook met het feit dat ik nog hard aan het spáren was voor die storting. Nu was het dus zover en besloot ik meteen ook maar iets aan de looptijd te doen van mijn hypotheek. Het maakt psychologisch gezien namelijk nogal wat uit of je pas een paar jaar voor je echte pensioendatum in een afgelost huis woont of al ruim voor je zestigste.

Mijn tussenpersoon vond het "verstandig", maar zelf had ik toch een beetje buikpijn van dat besluit. Normaal gesproken gaan je maandlasten meteen omlaag als je een flink bedrag aflost en dat motiveert weer om nóg sneller af te gaan lossen. In ons geval betekent het dat we maandelijks 150 euro meer moeten gaan betalen, want die extra storting alleen is niet genoeg om de einddatum met vijf jaar te vervroegen. Met ingang van volgende maand hikken we dus tegen hogere woonlasten aan, terwijl we proberen rond te komen van een "basisinkomen" van 2000 euro netto.

Dat is niet onoverkomelijk en komt ook allemaal wel goed, al blijft het even wennen. Dus probeer ik mezelf maar voor te houden dat we niet zozeer meer voor onze hypotheek gaan betalen, als wel dat we elke maand verplicht 150 euro gaan sparen tegen een rente die niemand voor mogelijk houdt (en die ook alleen is voorbehouden aan mensen met een spaarhypotheek waarvan ze de rente in het verleden voor langere tijd hebben vastgezet).  Bijkomend voordeel is dat onze maandelijkse lasten op de einddatum (en dat is al over 3,5 jaar) nog veel harder gaan dalen dan nu het geval is en we ineens honderden euro's extra te besteden hebben. Dat vooruitzicht zorgt ervoor dat ik alweer een paar nachten héérlijk heb geslapen.